Czarno-biały kosz z papierowej wikliny,czyli Cykliczne Kolorki u Danutki i sowa od Mariwon

Witajcie kochane.
Jak widzicie trochę mnie tutaj mało i  nie mówię nawet o postach,jak o odwiedzaniu Waszych blogów.
To nie jest tak,że nie zaglądam wcale,ale przyznaję bez bicia,że nie mam siły na pisanie komentarzy.
Zaczął się u mnie koszmarny czas,tak naprawdę  wszystko do mnie dotarło,adrenalina puściła i chwycił rozdzierający ból.
Bałam się,że to nie minie,że mój organizm nie wytrzyma takiego napięcia,ale na szczęście powolutku wraca jako taki spokój.
Ostatnio ,po 2 miesiącach, obejrzałam zdjęcia Mariusza.Bolało jak diabli,ale musiałam się z tym zmierzyć,musiałam sobie przypomnieć jak wyglądał.
Przybyło mi obowiązków,muszę zając się tym,czym zajmował się mój mąż.
Latam,załatwiam sprawy urzędowe,próbuję utrzymać firmę,a to nie jest łatwe,bo piętrzą się problemy.
Mam nadzieję,że mnie to nie wykończy i zaznam spokoju.

Żeby nie zwariować próbuję coś robić .Nie idzie mi to tak łatwo jak dawniej,ale dobrze,że mam te swoje robótki.
Danusia na swoim blogu zorganizowała zabawę w kolory
Odpuściłam sobie gazetnik,ale tym razem chciałam coś wymodzić.
Wymodziłam koszyk.
Kolorem sierpnia jest czerń.Ja wybrałam zebrę( zapraszam do Danusi,a dowiecie się o co z tą zebrą chodzi)
Na wieczku przykleiłam szydełkowy motyw,a ponieważ kolor kordonka bardzo różnił się od koloru rurek,pomalowałam go farbą.
Koszyk jest spory,wyplatany na wiadrze;)
Długość 34 cm
Wysokość 14 cm

Lubię kolor czarny,ale teraz kojarzy mi się z jednym,mimo,że żałobę trzymam w sercu.

a to banerek zabawy

Dzisiaj znów się rozryczałam,a to za sprawą Martusi .

Martuchna moja kochana zrobiła mi taka niespodziankę,że aż siadłam z wrażenia i zaczęłam beczeć.

Najpiękniejsza sowa na świecie jest tylko moja;)

Teraz widzę,jaką mistrzynią szydełka jest Mariwon.

Zobaczcie sami i odwiedźcie koniecznie jej bloga,bo ona szaleje nie tylko z szydełkiem.

www.kunstbyiris.blogspot.de

Czekoladki zjadłam,a mulinki poczekają na kanwę.

Dzięki Martusia;)

Kochane wybaczcie mi te moje smutasy na wstępie,ale musiałam.

Ściskam Was bardzo mocno.